niegościnna banda

Przeżyłam w swoim życiu kilka dokoceń i goście także byli. Więc w sumie reakcja moich kotów nie zdziwiła mnie jakoś specjalnie.  Jak to koty, są niegościnne i tyle ;)

Najbardziej mi było żal Dyzia. Na widok gościa zaczął się trząść! Jak u weterynarza. On sobie nie zdaje sprawy, że jest dwa razy większy od przeciętnego kota i jakby tylko chciał, to by wszystkich poustawiał po swojemu. Dyziek akurat został zaskoczony, kiedy spał na stole i już tam pozostał. Jak się do niego zbliżyłam z gościem syczał. Taki groźny! 

 Maciek jest specyficznym gościem, trochę pozwiedza i idzie spać ;) Jak poszedł spać i długo nie wychodził, Dyziu postanowił zmienić lokalizację. Schował się za drapak.

Tosia cały czas siedziała z miną "jak podejdziesz, dostaniesz w mordę". Oczywiście Maciek próbował nawiązać kontakt, ale został osyczany, oprychany i co tylko możliwe. Spod stołu było słychać tylko złowrogie mruczenie, więc Maciek szybko zrozumiał, że co jak co, ale z tą jędzą nie ma co ryzykować. Lepiej się nie zbliżać. Potem Tośka zajęła strategiczną pozycję w budce drapaka (o nowym drapaku w kolejnym poście ;)).

Najbardziej kontaktowy okazał się Wituś. Sam niedawno był w roli intruza, więc może dlatego. Bardzo chciał powąchać przybysza, ale w ostatniej chwili wymiękł i nafuczał Maćkowi w nos ;) Potem jeszcze jedno bliskie spotkanie, tym razem to Maciek nafuczał. W końcu jak wszyscy fuczą, to on przecież nie będzie gorszy! Witek chodził za gościem krok w krok.











A kiedy w końcu Maciek sobie poszedł, wszystkie koty wyszły obwąchać teren. Baaardzo powoli (bo przecież nie można być pewnym, że zza rogu nie wyskoczy intruz). Było chodzenie, wąchanie i sprawdzanie, czy wszystko jest po staremu.