post ku przestrodze

Zastanawiałam się chwilę, czy opisywać to, co mam zamiar tutaj opowiedzieć. Ale tak jak napisałam w tytule, robię to ku przestrodze. Od wczoraj siedzi mi to w głowie i ciągle przechodzą mnie dreszcze.

Jakiś czas temu opisywałam krótko moją wizytę w Kociarni. Opowiadałam, jakie cudowne pro-ludzkie koty tam spotkałam. Zwłaszcza jeden zapadł mi w serce. To była miłość od pierwszego wejrzenia. Ośmiomiesięczny Mikesz, piękny kocurek, ruchliwy, zabawny, mruczący jak traktorek i ugniatający ciągle człowieka. Gdybym nie miała kota wróciłabym z nim do domu. Ale zdrowy rozsądek w takich momentach przemawia. I już zazdrościłam temu komuś, kto będzie miał go w domu. Cudowny kot.

Wczoraj dowiedziałam się, że Mikesz nie żyje. Zginął śmiercią tragiczną i zarazem głupią. Zawiesił się na kociej zabawce wędce i się udusił. Takie historie gdzieś tam się słyszało, ale wydawało się to tak mało prawdopodobne. A jednak takie rzeczy się zdarzają.

Nie napisałam tego, żeby kogokolwiek obwiniać. Ludzie z Fundacji robią masę dobrej roboty. Poświęcają czas, dużo czasu, energię, pieniądze.... Nie da się wszystkiego przewidzieć. Nieprawdopodobnie współczuję tej osobie, która znalazła Mikesza. Chyba nie jesteśmy sobie w stanie wyobrazić, co się czuje w takiej sytuacji.......

zdjęcie pochodzi ze strony Fundacji Stawiamy Na Łapy

Bądźcie uważni i chowajcie zabawki, którymi kociaki powinny się bawić tylko  pod okiem człowieka.