kosz na pościel

Po co się gnieść w małej, ciasnej wiklinowej kociej budzie, kiedy można się swobodnie rozłożyć w dużym, wiklinowym koszu. Do takiego wniosku doszedł dzisiaj rano Dyziu. Wystarczyła chwila, odwracam się do kosza, a tam kot.

I kto by się przejmował, że kosz przeznaczony jest na pościel, a nie na kota? Z całą pewnością nie kot. Kot zawsze dojdzie do tego samego wniosku: im bardziej miejsce nie dla niego, tym  bardziej mu się ono podoba.

Dyziu po paru minutach intensywnego zastanawiania się podjął decyzję. Będzie w koszu spał.

Dzisiaj postanowiłam, że wcześniej pójdę spać. Właśnie popatrzyłam na zegarek. No cóż, znowu się nie udało ;-)

Dzisiaj jest jeden z tych wieczorów, kiedy jest cisza. Koty śpią, albo szykują skumulowany atak. Obstawiam raczej to pierwsze, widocznie całą energię wytraciły przed południem, podczas gonitwy i zabaw. Kiedy rano wychodziłam z domu miałam duże obawy, czy wracając zastanę cokolwiek w jednym kawałku. Mieszkanie, meble i inne sprzęty przetrwały ;-) Tak więc teraz jest cisza i spokój. I zamiast się z tego cieszyć, zastanawiam się o co chodzi, bo jest to bardzo podejrzane. No dobra, żeby nie było, że się czepiam, przyjmuję do wiadomości, że kotki są grzeczne. Dostały dzisiaj 10 kg karmy, więc pewnie uznały, że nie wypada zakłócać Dużym snu.